Een van de grote worstelingen van de nieuwe tijd: wat te doen met al die digitale foto’s? Deze zes tips helpen je op weg naar een opgeruimd fotoarchief.
Een artikel in de Volkskrant van 13 oktober jl. , met medewerking van de FON.
Lees hier het artikel.
Volgens mij snakken we er allemaal naar: zon, langere dagen en nieuwe energie. Ik wel in ieder geval. Heerlijk de energie die ik vanochtend ervoer tijdens mijn wekelijke hardlooprondje met mijn vaste hardloopmaatje en hond Peer. Onderweg lopen we langs gesnoeide wilgentakken in de berm, bloeiende sneeuwklokjes en langs de door diepe grote plassen springende honden in het Amsterdamse Bos. Heerlijk.
Herken je ook de signalen:
• Met het lengen van de dagen verandert je bioritme. Langzaamaan heb je minder slaap nodig en krijg je meer energie. Gebruik die energie om weer eens wat achterstallige klusjes aan te pakken.
• Wordt je ’s ochtends rond een uur of zes ook wakker van de zingende vogels? Ik wel, heerlijk moment, nog even omdraaien en dan in het licht opstaan. Wat scheelt dat zeg.
• Kun jij het ook niet laten iedere week bollen, tulpen, narcissen of voorjaarstakken in huis te halen? Ik wordt in ieder geval vrolijk van bloemen.
Voor we echt weer eindeloos op het terras of strand kunnen mijmeren, is deze tijd gezien bovengenoemde energie bij uitstek geschikt om je huis zomer klaar te maken. Je hoeft het echt niet groots te maken, kleine klusjes kunnen al heel veel voldoening geven.Door het afwerken van je klusjes en het opruimen van je huis komt er ook weer ruimte vrij in je hoofd. Echt… Gewoon proberen. En echt, het hoeft niet drastisch.
Vandaag ben ik sinds lange tijd weer bij één van mijn klanten. Mevrouw woont klein en heeft ontzettend veel moeite met het afstand nemen van spullen. Waar ik eerder nog vond dat ik moest bijdragen aan een opgeruimde woning, weet ik nu dat, er zijn, en kleine stapjes maken heel veel impact heeft. Wie ben ik om te bepalen hoe het appartement georganiseerd is. Mevrouw hecht aan de spullen om haar heen en is heel blij dat ze door mijn hulp weer dingen terug vindt. Ik fiets tevreden met een vuilniszakje gevuld met lege plastic tassen en een papieren tas met oud papier in de bakfiets naar m’n volgende afspraak. Het lijkt zo weinig, maar betekent zoveel voor mevrouw. ‘Jij houdt zo fijn de vaart erin’.
Wil jij ook vooruit bewegen en de vaart erin houden? Neem dan contact met mij op. Samen gaan we, bij voorkeur wandelend inventariseren welke beweging jij zou willen creëren. Op basis van jouw behoefte maken we een plan van aanpak.
Mijn beroepsvereniging NBPO heeft een prachtige een animatievideo gemaakt met daarin een uitleg over ons vak. Dit deel ik graag met jullie.
Als Professional Organizer en lid van de NBPO (Nederlandse Beroepsvereniging van Professional Organizers) begeleid en adviseer ik personen die meer structuur, orde en overzicht in tijd en ruimte willen hebben, zodat zij met meer plezier, rust en ontspanning zich kunnen richten op de dagelijkse activiteiten. Meer weten? www.buroSTIPT.com of www.nbpo.nl.
Professional Organizer Anneke Dijkstra over het opruimen met kinderen in de Woonspecial 2015 van Kek Mama en Ouders van Nu.
“Opruimen heeft nut, maar maak je er ook niet te druk om. De meeste ergernis begint bij rondslingerende spullen van je kinderen. Dat houdt op door het weer terug te zetten, maar je kunt het ook bij jezelf oplossen door er anders mee om te gaan. Is het echt zo erg, of is er een andere reden waarom je je eraan stoort? Misschien ben je te druk en zou je meer tijd voor je gezin willen. Word je er echt ongelukkig van, dan zou je er inderdaad iets aan kunnen doen. Maar ook dat verschilt per persoon: de een is beter in troep negeren dan de ander.”
Kun je opruimen nog een beetje leuk maken voor kinderen? “Wil je je kinderen leren meehelpen met opruimen, betrek ze dan in de aanschaf van opruimartikelen; een mand in hun lievelingskleur kan al motiverend zijn. Of kies voor een originele oplossing: kapstokhaken met een net voor de knuffels, of kleine basketbalnetjes boven de wasmand of prullenbak. Geef ze een ’twijfeldoos’ waarin je samen speelgoed stopt waarvan je denkt dat ze er niet meer mee spelen. Spreek af dat de boel weg kan als ze er de komende maanden niets uit missen. Zo leren ze nadenken over het ordenen en selecteren van hun spullen.”
Memories…
Door alle drukte kwam het er steeds niet van.. Nu, zo net voor de vakantie wel. Tijd dus voor mijn verhaal, mijn ervaringen opgedaan in Kaapstad.
Dat Kaapstad fantastisch is, heb ik vorig jaar al ervaren. Dus hier weer terugkomen voelde als thuiskomen. Ik heb genoten deze week. Genoten van uitersten. En ja, het is mij gelukt mijn grenzen te verleggen. Ik ben na 56 km gefinished in the 2Oceans marathon. Niet zomaar ‘the world’s most beautiful marathon’ genoemd. Hij is zijn naam meer dan waard.
En dan is het zover, iets na zessen ’s ochtends staan we met z’n allen nerveus te bibberen in het startvak. En dan wachten totdat het half 7 wordt. Ik kom op stoom na het horen van het traditionele Zuid-Afrikaanse volkslied, gevolgd door het volkslied ‘Nkosi Sikelele‘. Een kippenvel moment.
Was het zwaar? Ja en nee, de eerste 28 km zijn een soort van vlak, volgens de Afrikanen. Deze km’ers in ieder geval goed te doen. Lekker inlopen zeg maar. Met m’n loopmaatje en chef-kok Arjan hebben we deze eerste 28 km gezellig kletsend samen volbracht. Aangezien vanaf 28 km het echte klimwerk begint, en dit voor iedereen anders werkt tijdens het lopen, zijn onze wegen vanaf hier gescheiden. Ik ben fit en heb er zin in.
En dan zwaar maar waar en meer dan fantastisch, de klim naar Chapmans Peak. De dag ervoor heb ik relaxed genoten van het uitzicht. En op D-day zelf, geniet ik hardlopend nogmaals van dit prachtige uitzicht. Zit een kleine ‘maar’ aan, want genietend van dit fenomenale uitzicht zie ik een reflector op de weg over het hoofd, met een val als gevolg. En stom genoeg een val, die ik niet met m’n handen maar met m’n kin opvang… en dan heel onhandig op de volgende reflector terecht kom. Soort van jammer. Snel bij de eerstvolgende drinkpost m’n wond gespoeld en een pleister gescoord. Na deze verzorging ben ik aangehaakt bij twee ervaren lopers uit Kaapstad. De één loopt voor de derde keer, de ander voor de eerste keer. Beide kennen het parcour heel goed. Dus in de afdaling van Chapmans Peak, die behoorlijk stijl is, wordt ik terug geroepen. ‘Anneke, now we have to walk two minutes, otherwise you didn’t reach the finish. Oké, best wel goede tip. Dus met een aantal stevige wandelingen tussendoor komen we Hout Bay binnen. Weer zo’n geweldig uitzicht. Hier nog even gestopt bij de EHBO-post, maar helaas geen hechtpleisters o.i.d. op voorraad. Dus gewoon pleisters eraf en wond lekker laten luchten.
Vanaf deze 35 km is het bikkelen naar het marathonpunt. Bijkomen van de afdeling, in de warmte, en dan ook nog gemene klimmetjes onderweg. Tja en dan, nog 14 km te gaan. M’n maatjes krijgen het zwaar. Matt, die voor de derde keer loopt gaat in tempo terug. Samen met John klim ik naar de 46 km. Oh help wat zwaar. Alsmaar omhoog, zonder uitzicht en alleen maar bochten. Rustig blijven… Met wederom korte stevige wandelingen tussendoor klim ik omhoog, van bocht naar bocht. Zo sluipen de km’ers voorbij. Het publiek is super enthousiast en dit helpt mij weer in m’n ritme komen.
Op naar Kirstenbosch, ik weet dat Dana Korstenbroek daar ergens staat, weet niet precies hoe ver het nog is, maar gek genoeg helpt het dat je weet dat er een bekende langs de weg staat. Er volgen een paar zware kilometers. John kan het tempo niet vasthouden, dus ik ga op eigen kracht verder. Geen coach meer. Gestaag, kilometer voor kilometer ren ik, op naar de 56. De cola die we eerder onderweg ook al kregen smaakt niet echt meer. Water ook niet meer en die gelletjes eigenlijk ook niet meer. Net voor de 55 km weet ik dat mij nog een laatste klimmetje te wachten staat, dus verstandig dat ik ben wandel ik nog even stevig een stukje, zodat ik zo ‘fris’ mogelijk kan finishen straks. Niet wetende dat ik in dit klimmetje opgewacht wordt door Fred, de vader van Leslie. Die uiteraard alles doet om mij weer aan het lopen te krijgen. Best fijn, even een mentaal duwtje in de rug. Ik ben er bijna, ben een soort van blij.. euforisch of hoe je het ook noemt.
Net op het finishveld met nog zo’n 300 meter te gaan denk ik, zie ik onze supporters eerder staan, dan dat zei mij zien. Roepen dus maar en handen omhoog. Heerlijk dit moment. En dan over de streep, I did it. En dan weer over tot de orde van de dag, snel naar de EHBO tent, moet zeggen dat je daar niet echt blij wordt, niet iedereen heeft deze uitdaging even goed ten einde gebracht. Na een snelle check, wordt mij geadviseerd naar een ziekenhuis te gaan voor een hechting. Zo geschiede.
De dagen daarna, is het bijkomen en genieten van Kaapstad. Een hele bijzondere dag wordt de dinsdag, die dag bezoeken we één van de scholen van Mitchell’s Plain. Een aantal kinderen hebben we eerdere deze week al ontmoet op het vliegveld, waar we warm onthaald werden door 20 kids. En op vrijdag ontmoeten we 200 kinderen die meedoen aan de FunRun. Als onderdeel van het Holiday Program mogen deze kids meedoen aan de FunRun, vandaag juichen wij voor hen, morgen juichen zij voor ons.
Voor mij is het de tweede keer dat ik een school in een township bezoek. Onderweg verbaas ik me weer, hoe kan het toch zo zijn dat je als gekleurde wordt gedwongen in een township te leven. Een township achter de hekken, weinig groen, huizen van golfplaten met zwerfvuil en extreme armoede. En ook al zien we ook ‘gewone’ huizen en electriciteit, de waarheid is bitter. Leslie verteld hoe groot het verschil tussen de gekleurden en zwarten is. Na de apartheid hebben de zwarten een voorrangpositie. De overheid investeert veel meer in de zwarte townships en de kinderen krijgen daar bijvoorbeeld drie keer zoveel schoolsubsidie. Dit is de reden waarom het geld zo hard nodig is in de gekleurde townships en Leslie 10 jaar geleden gestart is met naschoolse opvang in vier scholen in Mitchell’splain.
Dit jaar bezoeken we Northwood Primary School, het gebied waarin de school ligt die we vorig jaar bezochten is niet veilig. Het is daar onrustig, de gangs zijn actief en vorige week is er een dodelijk slachtoffer gevallen. Helaas staat dat symbool voor het leven in Mitchell’s plain. Op het oog lijkt het er oké, de kinderen op school komen vrolijk over. Thuis is het anders, als de kinderen hun ouders nog hebben, zijn deze vaak aan de drank of drugs. Het leven speelt zich af op straat, en er zijn veel jeugdbendes actief. Meisjes hebben weinig toekomst, krijgen vaak maar jong kinderen zodat ze iig kinderbijslag ontvangen.
Deze dinsdag is alles even anders. De kinderen zijn trots en opgewonden dat ze bezoek krijgen van ons. We worden warm onthaald door de schooldirecte en mogen rondkijken in de klassen. De school ziet er kleurrijk uit, met veel muurschilderingen. De lokalen van de jongste kinderen zien er net als bij ons gezellig uit. De kids zitten rustig te werken, enigszins afgeleid door onze komst. De juf grijpt in, en dat werkt, de kinderen zijn enorm gedisciplineerd.
Run4Schools verzorgt op deze school net als op de drie andere scholen sportlessen tijdens school, naschoolse opvang en het foodprogramm. De kinderen krijgen elke dag op school een verantwoorde maaltijd. Vaak krijgen ze treurig genoeg na de vrijdag, pas weer maandag de eerstvolgende maaltijd.
Run4Schools maakt het verschil op deze scholen, door kinderen aan school te binden. Ze biedt kinderen een veilige plek, waar het ook nog eens leuk is om te zijn. Op dit moment is Run4Schools hard bezig om haar naschoolse activiteiten te verbreden, zodat er voor ieder wat wils is. Denk aan muziekles en computerles . En worden high potentials in de gelegenheid gesteld om bijvoorbeeld naar high school te gaan. Alles met als doel de uitstroom te beperken. Cijfers t/m heden laten helaas zien dat er van de 150.000 kinderen die instromen, uiteindelijk maar 45.000 de school afmaken.
Zoals ik als zei deze dinsdag is alles even anders, we sporten met de kinderen, dansen en dollen met ze. Één van de meisjes herkent met nog van vorig jaar, ze vraag direct naar Rients. Waarom hij niet mee is. Indrukwekkend dat ze dat nog weet. De kinderen zijn in hun element, meiden rennen op me af en pakken met stevig vast, blijven knuffelen en laten me niet meer los. Hunkerend naar aandacht.
Voor Run4Schools hebben we het ongelooflijke bedrag van € 40.000,56 bij elkaar gelopen. Iedereen die hieraan een bijdrage heeft geleverd nogmaals baie dankie! We hebben met eigen ogen kunnen zien hoe goed dat geld terechtkomt. En natuurlijk zijn donaties nog steeds welkom, voor als je er nog niet aan toe gekomen bent. Zoals ik heb ervaren en hier met jullie deel, maakt Run4Schools echt het verschil voor deze kinderen.
Tenslotte wil ik jullie als sponsoren, volgers, vrienden en buren bedanken voor jullie support! Zonder jullie had ik het niet gered.
Liefs Anneke
Je bent beter bestand tegen werkdruk, stress en tegenslag als je lekker in je vel zit. En dat bereik je niet alleen door op tijd je grenzen te bepalen, maar ook door gezond eten, voldoende te slapen en dagelijks te bewegen. Voor dat laatste is in 1998 zelfs een norm ontwikkeld, de Nederlandse Norm Gezond Bewegen (NNGB). Voor volwassen in dat een half uur matig intensief bewegen, ten minste vijf dagen in de week. Wat matig bewegen precies inhoudt vindt je uitgelegd op de site 30minutenbewegen.nl.
Bron: timemanagementkalender 2013
Zoals jullie misschien weten voldoe ik op het moment zeker aan deze norm. Ter voorbereiding op mijn ultieme uitdaging in 2014, de Two Oceans marathon in Kaapstad, train in minimaal 3 keer per week buiten, doe ik thuis tussendoor de nodige krachtoefeningen. Los van deze trainingen pak ik voor mijn werk in Amsterdam altijd de fiets en heb ik de mazzel dat veel van mijn klanten vaak op 15 tot 30 minuten fietsen wonen J. Dus genoeg beweging om lekker in mijn vel te zitten.
Wat we soms vergeten is dat beweging voor ons zo toegankelijk is, mijn deelname aan de Two Oceans maakt mij heel bewust van het feit dat dit voor velen niet zo is. Ik loop de Two Oceans samen met het team van Leslie Pangamanan. Leslie is de founding father of Run4Schools. Deze stichting organiseert activiteiten tijdens en na school in de townships van Kaapstad. Om deze kinderen, die niets anders hebben, een leuke en nuttige invulling van hun dag te geven, hun talenten te ontwikkelen en vooral om hun voor de deur van de verslaving weg te halen. En zo voor zover dat kan ‘lekker in hun vel’ te laten zitten.
Naast het feit dat ik letterlijk wil stimuleren om te bewegen, heb ik jullie steun meer dan nodig om deze kinderen te steunen. Mijn doel is minimaal € 1700,- bij elkaar te lopen. Ik ga de uitdaging aan om deze ultramarathon van 56 kilometers uit te lopen, helpen jullie mij om mijn financiële uitdaging te realiseren?
Ieder euro is meer dan welkom, doen jullie mee?
Doneren kan via http://www.run2oceans4schools.nl/Runner/Anneke-Dijkstra.
Bij voorbaat alvast bedankt.
Liefs Anneke
Wat mij betreft wel… In december komt wellicht de volgende vraag bij je naar boven; Mag ik mijn cadeaus doorgeven? Tja, wat zou jij iemand adviseren die niet helemaal blij is met jouw cadeau? Als organizer heb ik natuurlijk vaker met deze vraag te maken. Vaak kom ik spullen tegen weggestopt achter in een kast.
Als ik vraag wat mijn klant met een dergelijk artikel wil, komt er vaak een heel verhaal. Mijn advies is altijd dat je met het weggeven of wegdoen van dit cadeau de persoon van wie je het gekregen hebt niet wegdoet. En bedenk je dat je het cadeau kunt ervaren als een blijk van waardering. Met de bedoeling er energie van te krijgen, en niet om in een hoekje weggestopt te worden. De gever zal echt wel begrijpen dat wanneer dit laatste het geval is, je het cadeau wegdoet.
Mijn advies, ook in deze cadeaumaand: geef je spullen een tweede leven, maak er iemand anders blij mee. Ik steun bijvoorbeeld het initiatief bij ons op school, waarbij er etenswaren en ook cadeaus ingezameld worden voor de voedselbank in Amsterdam. Deze gezinnen zijn superblij met een extraatje tijdens de feestdagen en een cadeautje voor hun kinderen. Of maakt bijvoorbeeld een cadeaupakket voor iemand die het verdiend heeft.
Het gaat niet om de cadeautjes, maar om de intentie waarmee je cadeaus geeft en ontvangt…
Vandaag wederom weer input voor een opgeruimd leven.
Op wisebread.com, een website voor een makkelijker en overzichtelijker leven, staat een lijstje met 25 dingen die je vandaag nog moet (of kan) weggooien. Deze spullen staat alleen maar in de weg, voegen niets toe en nemen alleen maar onnodig ruimte in beslag. Bedenk je dat je zeker 80% van de spullen in je huis, nooit gebruikt. Realiseer je met hoe weinig je toe kunt als je op vakantie bent. Natuurlijk geven de persoonlijke details sfeer aan je huis.
Ik heb er een aantal uitgelicht, die wellicht voor velen herkenbaar zijn.
Op 1 staat met stip ‘kleren en schoenen die je al langer dan 1,5 jaar niet gedragen hebt’. Echt, de kans dat je deze kleding weer gaat dragen is nihil. En hoe leuk is het om zo nu en dan ook eens iets nieuws te kopen. Met het weggooien van deze kleding creer je ruimte en overzie je weer wat je hebt.
Op nummer 2 staat ‘alle troep uit het rommellaatje’. Alle kapotte brillen, lege batterijen, rietjes e.d. hoef je echt niet te bewaren. En een stripje sluittrips en 5 elastiekjes is echt wel genoeg.
Op 4 staat: oude bonnetjes. Terecht, want wat moet je je met al die oude bonnetjes? Waarschijnlijk ben je al te laat om met die kapotte bril terug te gaan. Heb je bepaalde bonnen die je wel wilt bewaren, bijvoorbeeld ivm garantie, berg ze dan netjes op.
Op 5 staat: ongelezen boeken. Hoe groot is de kans dat je deze boeken alsnog gaat lezen? Ze nemen behoorlijk wat ruimte in beslag. Geef ze weg, verkoop ze via bol.com of breng ze naar de kringloopwinkel. En een boek wat je echt wil lezen, is zo gekocht of geleend!
Op 10 staat: snoeren en opladers. Weet je niet meer waar het snoer voor is? En heb je deze snoeren als een half jaar niet gebruikt? Gooi ze lekker weg, ruimte heerlijk op en voorkomt verwarring.
Op 11 staat: tijdschriften. Gooi minimaal alles ouder dan een jaar weg. En koop liever een nieuw exemplaar met de laatste trends. Wil je een bepaald recept of artikel echt bewaren, scheur het dan uit en stop het in een leuke map. Ik plastificeer mijn favoriete recepten. Makkelijk in de keuken en overzichtelijk.
Op 13 oude verjaardagskaarten. Hoe vaak bekijk je ze nog? Zeker de kaarten waar alleen een naam op staat… Zitten er bijzondere exemplaren tussen, maak dan een nostalgiedoos, hierin bewaar je echt de bijzondere exemplaren.
Op 14: make-up. Waarom make-up bewaren die je nooit meer gebruikt? De kwaliteit wordt er echt niet beter op.
Lijkt makkelijk, zo’n overzichtelijk lijstje van alle ballast. Eigenlijk kun je de volgende 5 criteria hanteren voor spullen die morgen blijven. De rest moet weg.
1. Je gebruikt het regelmatig.
2. Het voorwerp maakt je leveren makkelijker of aangenamer.
3. Het kost niet veel tijd en energie aan onderhoud
4. Het voorwerp is binnen de houdbaarheidsdatum
5. Het voorwerp is onvervangbaar
Een selectie op basis van deze criteria is soms ook best lastig, daarover binnenkort meer.
Eerder al heb ik geschreven over mijn uitdaging de Two Oceans Marathon te gaan lopen in Zuid Afrika volgend jaar. Letterlijk mijn grenzen verleggen voor een anders.
En inmiddels is mijn voorbereiding in volle gang, zondag heerlijk ’s ochtends vroeg los van alle Dam tot Dam hectiek 18 kilometer gelopen. Via Amsterdamse Bos – Kalfjeslaan – en na een rondje Oudekerk via de Amstel weer terug naar huis. De eerste 30 km zit er ook al op, die liep ik 2,5 week geleden in Amsterdam-Noord. Lopen is een prima manier om je directe omgeving te verkennen. En ik kom nu net thuis van een lekker duurloopje van 10 km.
Ja lieve lezers,
Het komende half jaar zal voor mij veel tijd vragen voor de voorbereiding op die bijzondere marathon in Kaapstad. De Two Oceans Marathon op 19 april 2014 in Kaapstad. Eentje die 14 km langer is dan normaal: 56 km!
We gaan met een groep van 25 lopers naar Kaapstad. Wij zijn niet zomaar hardlopers maar runners with a cause. We lopen om geld op te halen, voor de Stichting Run4Schools. Geld waarmee vier lagere scholen in een township in- en naschoolse sportopvang aangeboden krijgen. Dé manier om kinderen uit handen te houden van bendes en te voorkomen dat ze in aanraking komen met drugs en criminaliteit.
In de voorbereiding van deze ultra marathon zit ook een ‘gewone ‘marathon. En wat ben ik blij dat ik op het laatste nippertje nog een startbewijs voor de NT marathon heb weten te bemachtigen. Dankzij de stichting Run4Schools. Voor mij dus 2 momenten om geld in te zamelen voor de kids in Kaapstad. Elke euro telt!
Op dit moment benader ik ‘iedereen die ik ken’ om mij te sponsoren, alvast een beetje voor NY en misschien straks nog iets meer voor Kaapstad.
Jullie dus ook.
Elke donatie is welkom. Draag jij de stichting Run4Schools een warm hart toe, stuur mij dan even een mail, dan stuur ik daarna de praktische info.
Voor meer informatie: http://www.run4schools.nl/
Nou, wie weet…
Liefs Anneke
